Franco D’Andrea (Merano, Italië, 1941) begon op 17-jarige leeftijd met piano spelen na daarvoor trompet, sopraansax en klarinet te hebben geprobeerd. Zijn professionele carrière begon in 1963 met Nuncio Rotondo in Rome, in 1964 maakte hij zijn eerste opname met niemand minder dan Gato Barbieri. In 1968 formeerde hij het Modern Art Trio met Franco Tonani en Bruno Tommaso, daarna volgden nog vele andere samenwerkingen. Gedurende zijn carrière speelde hij met grootheden als Pepper Adams, Don Byas, Dexter Gordon, Lee Konitz, Hank Mobley, Toots Thielemans, Han Bennink en vele anderen. Hij won diverse prijzen en geeft sinds 1978 les aan Jazz Music Seminars in Siena, en de Civic School of Music in Milaan. Hij componeerde zo’n 200 nummers, waarvan er eentje te horen is op dit album.

Het Trio bestaat uit Franco D’Andrea op piano, Gabriele Evangelista op contrabas en Roberto Gatto op drums. Het merendeel van de composities zijn geschreven door anderen waaronder enkele klassiekers zoals het openingsnummer “St. Louis Blues” van William Christopher Handy en ook “Caravan” van Duke Ellington en trombonist Juan Tizol. Minder bekend zijn “The Telecasters” en “Half the fun” van Duke Ellington en Billy Strayhorn , dan zijn er ook een paar standards te horen zoals “I’ve found a new baby” uit de jaren ’20 van Jack Palmer en Spencer Williams en een oudje uit 1917 van de Original Dixieland Jass Band, geschreven door Ray Lopez, “Soft Winds” van Benny Goodman, “Tenderly” bekend door o.a. Rosemary Clooney en geschreven door Walter Gross”, “A Love Supreme” van John Coltrane en “Exploration” geschreven door het trio. Voorwaar een behoorlijk afwisselend repertoire waar het trio geheel eigen versies van brengt. Dat is gelijk te horen in hun versie van het overbekende en daardoor nogal voorspelbare “St. Louis Blues”, maar nee de bekende melodie duikt slechts sporadisch op waardoor het eigenlijk een geheel nieuw nummer wordt. En dat geldt voor alle standards die hier gespeeld worden, met name het bekende “Caravan” is nauwelijks te herkennen met een totaal afwijkend intro, gelukkig maar, niemand zit te wachten op de zoveelste versie van dit soort nummers, draai dan maar het origineel.

Uitermate knap hoe deze grootmeester op het klavier al deze min of meer bekende nummers volledig naar zijn hand zet. Zo heeft het oeroude “Livery Stable Blues” niets van doen met de versie uit de oude doos, nee dit is een heerlijk klinkende blues van nu ! Het eigen nummer “Exploration” behoort ongetwijfeld tot een van de hoogtepunten en een bewijs van de kwaliteit van dit trio. Uiteraard was ik nieuwsgierig naar hun versie van een van mijn all time favorites “Love Supreme”, het bekende intro is daar, maar dan slaat het trio een geheel eigen weg in met o.a. een geweldige bassolo, heel knap en boeiend, kortom een schijfje dat al heel vaak werd gedraaid hier in huis !

Jan van Leersum.